Akışkanlık, Alışkanlık
Kullanıcı Oyu: 0 / 5
- Son Güncelleme: Pazartesi, 01 Ekim 2012 22:25
- K.Y tarafından yazıldı.
- Gösterim: 2480
Gerçekten alışkanlık çok yaman bir öğretmendir ve hç şakası yoktur.
Ağır ağır, sinsi sinsi içimize sızar;başlangıçta sevimli ,alçak gönüllü gelir, ama zaman geçtikçe kimliğimize yerleşip kökleşir ve öyle amansız bir hal takınırki kendisini eleştirmemize bile izn vermez....
Asıl eğitimimiz bizi emzirip büyütenlerin (Annelerimizin)elindedir. Çünkü en büyük kötülüklerimiz küçük yaşlarımızda belirmeye başlıyor.
Çocuk bir kedinin kuyruğunu tutup çeker, kuşla ,köpekle birer oyuncakmış gibi oynayıp,yara bere içinde bırakır; annesi de ona bakıp eğlenir.
Kimi baba da , oğlunun savunmasız birini dövdüğünü, bir arkadaşını tehlikeye attığını, aldattığını gördüğü zaman bunu yiğitlik belirtisi sayarak sevinir (oğlum erkek) der.
Oysa bu davranışlar zalimliğin, zorbalığın, dönekliğin asıl tohumları, kökleridir. Çocuklarda filizlenirler, sonrada alışkanlığın kucağında büyür gelişirler.
Bu kötü davranışları yaşın küçüklüğüne ve yapılan davranışın önemsizliğine bırakarak hoş görmek tehlikeli bir eğitim yoludur.
Çocukta hakim olan doğadır ve doğa yeni tomurcuklanırken katkısızdır, sağlıklıdır.
Çocuk birşeyi çaldığında küçük yaşlarda önemsemeden geçiştiririz.
Hırsızlığın çirkinliğini veya önemini ederine göre değerlendiririz.
Hem hırsızlığın çirkinliği çalınan şeye göre değişmez ki. Ha elma çalmışsın birinin bahçesinden , ha para çalmışsın birinin cüzdanından.
Sorun şu ki, Elma çaldı,ama kasa açamaz, diye düşünen ebeveyinler şunu düşünmeli. Elmayı çalan niçin parayı da çalmasın.?
Aslında bizler, sandığımızdan çok daha zenginiz. Ama malesef ki bizi oradan buradan isteyerek, dilenerek yaşamaya alıştırmışlar.
Kendimizi bir kenara atartak, her durumda çokça başkalarından yararlanmaya zorlamışlar bizi.
Alışkanlıklarımız doğuştan oluşmamış, sonradan yüklenmiş bizlere, biz farkında olmadan.
Konuk Yazar
1 Ekim 2012
