Hepimizin bildiği birşey var. Doğal olaylar karşısında yetersiz olduğumuz. Sel'e yağmura, yangına, depreme, yanardağın püskürmelerine karşı yetersiziz. Ancak bütün bunlarda zekamız, duyu organlarımızı farklı kullanmamız ile kurtulabiliyoruz. Anack yerleşik hale geldikten sonra yer değişimi de diğer içeriklerdeki değişim gibi zorlaşıyor ve yer değiştiremiyoruz.
Depremden önce kurbağalar ve kelebeklerin deprem bölgelerini önceden terkettiği söylendi. Onların algıladıklarını bizler de algılayıp, olacak tehlikelerden kendimizi koruyabilir miyiz? Dikkatle bakıldığında Myanmar ya da Burma'daki kasırga çok sayıda insanın ölmesine rağmen ülkemiz okyanuzlara açık olmadığı için böyle kasırgaların olabileceği pek de düşünülmedi. Daha önce kırallıkla sonrasında askeri yönetimle yonetilen ülkenin için de bulunduğu durum tabii ki çok üzücü. Tavanı saçlarla kaplanmış ahşap tek katlı derme çatma yapılar ekonomik durum hakkında bilgi vermeye yetiyor. Çaresizlik içinde yer alan bu insanlara "ya çaresizsiniz, ya da çare sizsiniz" deseniz ne olur, demeseniz ne olur. Uzun yıllardır askeri rejim altında pasifleşmiş insanlar artık harekete düşünemeyecek durumda. Çin'deki depremin etkileri daha fazla idi ülkemizde. Beklenen ve beklenmeye devam edilen Marmara depremi konusunda uzmanların görüşlerini Çin Depremiışığı altında sorgulamaya devam ediyoruz. Bu arada deprem sayesinde Çin'in ne kadar liberal görünse de komünist bir yönetimle yönetilmeye devam edildiğini de yeniden öğrendik. Özellikle sadece bir çocuk yapılmasına izin verilmesi ve deprem de kaybedilen çocuklar da bizi ilave olarak üzüyor. Bizler de kaybettiklerimiz ardından ""Şehitler ölmez, vatan bölünmez" diyerek haykırıyoruz.  Şehitler gerçekten ölüyorsa, vatan da bölünecek olabilir mi?