Yeni Yıl ve Ertuğrul Özkök
Kullanıcı Oyu: 0 / 5
- Son Güncelleme: Cuma, 25 Mayıs 2018 16:33
- Cengiz Eren tarafından yazıldı.
- Gösterim: 8599
30 12 2007 Tarihinde Ertuğrul Özkök Pazar yazıları köşeşinde "Hayatımda En Utanç Duyduğum An" başlıklı yazısını okuduğumda farkında olmadan aktarılan bilgilerin, yaşanan tecrübenin ve bu tecrübeye ait sonuçların ne kadar ilginç olabileceğini gördüm. Yazının devamını okuduğunuzda siz de ilginç bulabilirsiniz. Sizin hayatınızı da farkında olmadan etkileyen hatta hayatınızı yöneten benzer tecrübeler var mı? bunları da düşünebilirsiniz. Bu vesile ile yeni yılınızı kutlar, istediklerinize düşündüğünüzden daha kısa zamanda ulaşmanızı ve başarılarınızın kendi kontrölünüzde daha da artarak devam etmesini dilerim. “Hayatımın en utanç verici anı
HAYATIMIN en utanç verici anlarından birini 1967 yılında Kuşadası'nda yaşadım. Ben, Türkiye'nin ilk kuşak DJ'lerinden biriyim diyebilirim.
Ama DJ'lik kariyerim, ne yazık ki, 15 gün sürdü ve dramatik bir olayla kapandı.
* * *
O yıl Kuşadası'nda "Güvercinada"da açılan diskotekte DJ olarak iş buldum.
Kuşadası, Türkiye'nin turizme ilk açılan kasabalarından biriydi.
Güvercinada'da kalenin içindeki diskotekte çalışmaya başlamıştım.
Müşteriler çaldığım parçalardan çok memnundu.
Diskoteğin patronu, birinci haftanın sonunda programa bir dansöz ekledi.
Kız o günlere kadar gördüğüm, kalçaları, göğüsleri iri klasik dansözlere hiç benzemiyordu.
Narin yapılı, ama güzel bir kızdı.
Hali tavrı da farklıydı.
Programa çıkmadan önce ve programdan sonra gelip benim yanıma oturur, sohbet ederdik.
Gündüzleri de diskotekte çalışan öteki çocuklarla hep birlikte denize girer eğlenirdik.
Dansöz kızın geldiğinin üçüncü veya dördüncü gecesi, çok garip bir olay oldu.
Diskoteğin bir güvenlik görevlisi vardı.
O zamanlar bu kişilere "fedai" deniyordu.
Bu kişi, o zamanlar İzmir çevrelerinde iyi tanınan bir fedaiydi.
Etrafta anlatılanlara göre daha önce iki kişiyi öldürmüş, içeri girip çıkmış biriydi.
Gece yarısından sonra müşteriler dağılmıştı ve biz yine dansöz kızla oturuyorduk.
O fedai birden üzerime gelip beni dövmeye başladı.
Cılız denecek kadar ince bir delikanlıydım. Dolayısıyla o irikıyım adamla baş etmem mümkün değildi.
Epey dayak yedikten sonra beni adamın elinden aldılar. Kaçıp orada çalışan bir çocuğun kaldığı pansiyona sığındım.
Ve gece yarısı Kuşadası'ndan kaçar gibi ayrıldım.
O fedai beni niye dövdü, niye kazdı hálá anlamış değilim.
Ama bu olay benim DJ'lik hayatımı söndürdü.”
30 Aralık 2007 tarihli Ertuğrul Özkök Pazar Yazısı böyle başlıyor. Yazının devamında ise “Venedikte Ölüm” filminin çıkışında duyduğu müzikten çok etkileniyor ve plakçıya girip çalan aryanın adını öğreniyor. Mahler’in Ölmüş Çocuklar şarkısı. Hüznü ve acıyı en çok bulabileceğiniz kişilerden birisi Mahler. Feyziye Mekteplerine adını veren rahmetli Feyziye İpekçi’nin de en sevdiği ve dinlediği sanatçılardan biriydi, Mahler.
Bulunduğu konumdaki gücü kullanmak istemeyen ancak çok acı çektiği durumlarda ve sınırlı olarak gücünü kullanabilen Özkök, örnek vermek gerekirse işten bir kişiyi haklı olarak attığında bile acı çekecek ve hüzünlenecektir.
Yazılarının bize yakın gelmesi ise kendisi ile konuşur gibi yazmasındandır. Sorgulamaları yapan tarafı Kuşadası’nda bıraktığı taraf, cevapları veren ise yukarıda anlatılan sonuçlara uygun davranan tarafıdır. Yazılarına soru ile başlaması da aynı nedendendir. Yazılarında bile beklenmedik sonuçların ortaya çıkmasını engelleyebilmek için, önce kendisi cevabını bildiği bir soruyu ortaya atmakta ve bildiği bu sorulara kendisi için beklenir ama başkaları için “beklenmedik” olan cevaplar vermektedir.
http://www.erenlp.com
